Maart 2016 – Pareltje
Enige tijd geleden hoorde ik voor het eerst over uitzetprojecten van spiegelkarpers in kanalen en binnenwaters. Helaas heb ik nog niet het geluk gehad om regelmatig een spiegelkarper te vangen, dus was ik er nooit echt lang blijven bij stil staan. Meteen ook meegeven dat het vangen van hoofdzakelijk schubkarpers het vissen zeker niet minder leuk maakt. Toch keek ik al even uit naar een bijzondere vangst…
Na enkele blanks op mijn vertrouwde stek in deze koudere dagen, besloot ik om toch maar weer mijn spullen te pakken, en een sessie te vissen op de Watersportbaan te Gent. Want; een dag niet gevist, is een dag niet geleefd!
Bij aankomst aan het water bleek het echt hondenweer. Alle spullen werden opgezet in onophoudelijke regen en wind. Niet veel later zijn de lijnen uitgelegd, de stekjes aangevoerd. Het wachten kan beginnen! Wordt het opnieuw een blank, of zijn het de brasems die me vannacht gaan wakker houden? Het is nog maar net donker wanneer ik al een eerste aanbeet krijg. De swinger zakt helemaal naar beneden, en jawel, de eerste brasem is een feit!
Snel terug alles ingelegd, en meteen mijn warme slaapzak en tentje opgezocht. Hopen maar dat de nacht iets moois oplevert. Iets voor 04h opnieuw actie. Ik zie de swinger opnieuw naar beneden duikelen, en voorspel een tweede brasem. Ik kan vlot lijn binnenhalen, maar eenmaal de vis aan de kant is, voel ik toch een verhoogde weerstand. Jawel hoor, een karpertje! Hoe klein het visje ook is, de unieke beschubbing heeft er een echt Pareltje van gemaakt. Dit fraai spiegeltje maakt alle uren blanken en kou lijden meer dan goed! Op dat moment komt het niet in mij op dat ik mogelijks een projectspiegeltje te pakken heb, en neem enkel wat foto’s op de mat. Het zou immers zonde zijn zo’n mooi visje zonder foto terug te zetten.
Kort na de vangst van mijn Pareltje maak ik thuis het plan op om dit jaar het kanaal (kanaal Gent – Oostende) te bevissen. Op het internet ga ik op zoek naar aanknopingspunten, en bots op aardig wat info rond het spiegelkarperproject op KGO. Op Facebook sluit ik mij aan bij de pagina van de B.V.K. Terugmeldgame. Kort daarna kon ik al een eerste spiegel op KGO vangen, en plaatste het fotomateriaal op de facebookpagina. Meteen ook plaatste ik de foto van ‘Pareltje’ online. Niet veel later kreeg ik nieuws van Filip. ‘Pareltje’ bleek niet alleen een knappe vis, maar ook een straffe zwemmer…
Pascal Van derschueren
In de eerste week van maart zie ik een bijzonder fraai spiegeltje op Facebook passeren. Blijkbaar een visje dat op de Watersportbaan in Gent gevangen werd. In november 2015 werden daar nog 56 spiegeltjes uitgezet. Corten was leverancier, en toverde de inmiddels bekende geselecteerde Tsjechen uit zijn vrachtwagen. Het kon bijna niet anders, Pareltje moest wel eentje uit die lichting zijn. Tot mijn grote verbazing kon ik Pareltje niet herkennen! Hoe kon dat nu? Had ik wel goed gekeken? Een dubbelcheck leverde evenmin een match op.
De laatste jaren hebben spiegelkarperprojecten in Vlaanderen ons alvast van één ding overtuigd. Flink wat waterlopen in West- en Oost-Vlaanderen vormen één groot watersysteem waarin vissen zich vrij kunnen bewegen. Pareltje kon dus ook vanop een andere waterloop afkomstig zijn… Ik nam er de uitzetfoto’s van de Schelde bij. Ook hier werden immers eind 2015 spiegeltjes van Corten uitgezet. Niet echt verbaasd stootte ik op een match! Projectspiegel 37 van de Schelde, uitgezet op het sluisstuk Asper – Oudenaarde, heeft sinds dat moment een naam. Pareltje!
Tussen uitzetdag en vangstdatum staken amper drie winterse maanden. Het leek me dan ook boeiend om het traject van deze straffe migrant in kaart te brengen.
Het uitzetpunt bevond zich aardig bovenin het sluisstuk Asper – Oudenaarde. Na goed zeven kilometers botste Pareltje op zijn of haar grootste obstakel; de sluis te Asper. Sluizen vormen een rem bij migratie, maar geen onoverkomelijke barrière. Pareltje liet zich stiekem meeglijden met een boot, en kon zo zijn tocht richting Gent verderzetten. Vermoedelijk koos Pareltje ervoor om aansluitend de Ringvaart van Gent op te zwemmen, en zo via een labyrint de Watersportbaan te bereiken. Of stak Pareltje enkel de Ringvaart over, om zijn of haar tocht via de Schelde en de Coupure verder te zetten? Welk traject het ook geworden is, we zullen het wel nooit te weten komen. Wat we wel met zekerheid kunnen zeggen; Pareltje heeft de eerste halve marathon alvast ‘in de vinnen’.
Vervolgens ga je aan het denken. Waarom gaat een pas uitgezet spiegeltje als een bezetene kilometers vreten? Had hij of zij niet beter voor het kommetje gekozen waarin er werd uitgezet, en pas in het voorjaar gekozen voor ’n expeditie? Waarom niet halt gehouden aan een jachthaventje? Beschutting zoeken, en pas wanneer het water richting 10°C gaat de vinnen nemen! Neen, Pareltje had andere plannen.
In realiteit werd Pareltje vanop zijn of haar kweekvijver quasi meteen naar de Schelde gebracht. Geen aanknopingspunten, geen referenties op de rivier. Geen vaste voederplaats, geen broers of zusjes in de buurt. In ruil het lawaai van schepen. Stroming dat plots een nieuw gegeven vormt. Je zou voor minder aan het zwemmen gaan. Als een kip zonder kop. We zien wel waar het schip strandt.
Het schip van Pareltje strandde een eerste keer op de Watersportbaan. Voor de lezer die zich nu achter de oren krabt; de Watersportbaan werd in de jaren ’50 gegraven met het oog op hoofdzakelijk roeiwedstrijden. Met een lengte van 2,3km alsnog een flinke slok water.
Of dit de eindbestemming van Pareltje is? Dat valt maar moeilijk te voorspellen. We konden al vaker vaststellen dat pas uitgezette karpers direct op expeditie gaan en ver van het uitzetpunt tot stilstand komen om daar gedurende jaren hun kamp op te slaan. Het straffe is dat sommige van die ogenschijnlijk honkvaste rakkers dan toch weer de biezen nemen en als een nomade door het verdere leven gaan. We kunnen alleen maar hopen dat Pareltje in de toekomst nog minstens één keer opduikt. Ergens, op dat gigantische watersysteem van Oost- en West-Vlaanderen!
Filip Matthys