September 2015 – De Komeetspiegel
Tijdens het tweede weekend van januari 2013 werd er een tweede maal spiegelkarper uitgezet in de Bernisse. Dit uiteraard in het kader van SKP Brielse Meer en Bernisse. Voor de Bernisse werden dat 90 spiegelkarpers (van leverancier Carpfarm) met een gemiddeld gewicht van 2.2 kg. Op dat eigenste moment van uitzetting betroffen het stuk voor stuk ‘koude’ spiegels. Spiegels zonder naam, zonder verhaal. Enkel een volgnummer werd hun deel. Ook voor projectspiegel 179 geldt deze stelling. Een eerder kale vis, met een uitzetgewicht van 2 kg. Weinig of niks tot de verbeelding sprekends…
Enkele maanden later (we schrijven mei 2013) duikt de 179 een eerste keer op. Een witvisser doet onze kale rakker een eerste keer in de archieven van Marcel Aarden verschijnen.
In augustus van datzelfde jaar laat de 179 opnieuw van zich horen. Het eerste groeiseizoen ‘buiten’ is de vis wel bevallen, de unster gaat gelijk door tot het streepje van vijf! Van 2 naar 5 kg, een eerste teken aan de wand!
In mei 2014 is de 179 daar opnieuw. Geen vangstgegevens dit keer. Een ramp is dat niet, want de maand daaropvolgend is er al een nieuwe melding. Dit keer wel gewogen. 6.4 kg luidt het verdict. De 179 verdwijnt vervolgens voor langere tijd onder de radar.
Goed een jaar later is hij (of zij) er opnieuw. Marcel Aarden, één van de bezielers van het project, speelt een glansrol in de twee volgende meldingen. Marcel vertelt:
Op 11 juli ving ik deze vis voor de eerste maal op een gewicht van 19 pond en een lengte van 70 cm. Ik kan mij deze vangst nog goed herinneren. Na een snoeiharde aanbeet en een stevige dril kwam er een dikke projectspiegel aan de oppervlakte en ik dacht “Dit wordt mijn eerste 20-ponds projectspiegel”. Helaas had ik het niet zo goed ingeschat, maar toch mijn zwaarste projectspiegel tot nu toe. Een maand later op een andere stek ving ik nr. 179 voor de tweede maal. Ook nu was de spiegel weer gegroeid, 71 cm en 19,2 pond. Een mooie vis voor de toekomst en ik hoop deze vis nog een paar keer te mogen vangen.
Marcel blijkt trouwens een fan van cijfers en statistiekjes. Onderstaande leerrijke info rolde zo uit zijn PC:
Anno augustus 2015 werden er reeds 54 spiegelkarpers van de 90 uitgezette exemplaren teruggevangen. Dit resulteert in een magnifiek terugmeldpercentage van 60%.
Wat ook opvallend is, is dat wanneer ze eenmaal gevangen zijn, ze vaker gevangen worden. Van de 54 terugmeldingen zijn er 14 stuks één keertje gevangen, 21 stuks doken tweemaal op, 13 stuks hebben een drie achter hun naam. Twee stuks begingen viermaal een misstap. Twee spiegels gingen respectievelijk vijf en zes maal (nummer 179, jullie welbekend intussen) de mist in. Projectspiegel nummer 147 spant echter de kroon met maar liefst zeven meldingen! En jawel, net die vaak gevangen spiegels blijken de grootste groeiers!
Het verhaal van ‘de 179′ is geen alleenstaand feit. Ieder project heeft wel zo’n komeet in de albums. Vissen dus die als een speer de lucht in gaan (wat gewichtstoename betreft), en vaker dan gemiddeld teruggemeld worden. Het betreft trouwens niet noodzakelijk honkvaste vissen, vaker zijn het nomaden die je werkelijk overal mag verwachten. En je kan het wel al raden… een stevige voerplaats speelt vast in je voordeel.
Helaas is er ook een negatief kantje aan dit ’type’ vissen. Meestal gaat het twee of drie jaar goed, en ben je allang niet meer verbaasd van een zoveelste melding. Echter, na die roemrijke periode houdt het plots op. Geen spoor meer van die lijvige, vaste klanten. Zijn ze er nog wel? Hebben ze zich bekeerd? Hun lesje geleerd? Hoe verder de tijd vordert, hoe groter de vrees wordt. Is de term ‘doodvreters’ dan echt van toepassing op een kleine minderheid van onze projectspiegels? Harde bewijzen hebben we niet, maar toch wordt het bestaan van die zogeheten ‘doodvreters’ meer en meer ernstig genomen. Ik denk spontaan terug aan die spiegels van de Bosbaan. Toegegeven, die vissen waren al een dagje ouder, maar ook daar groeiden ze als kool. Tot na twee-drie jaar het quasi compleet stilviel met meldingen van Bosbaanspiegels… Zelfde verhaal op KGO. Een bijzonder knappe spiegel gaat op twee jaar tijd van drie naar elf kilogram. Vier meldingen later houdt het plots op. Sinds de vierde vangst uit het najaar van 2011 ontbreekt elk spoor. Dit stemt tot nadenken.
Gelukkig zijn er genoeg uitzonderingen die bovenstaande aanname als een frêle rietscheut omver blazen. Die vissen zijn dan de eerste dertigers (of misschien al veertigers) van een project. Wierook en wilde verhalen hun deel.
En weet je… Misschien kroont die dekselse 179 zich wel tot de recordvis van de Bernisse. Want laten we eerlijk zijn, de bouw van deze knapperd mag er best zijn. Stoer en imposant. Stukken mooier dan rond en ‘plomp’. Hou ons op de hoogte, Marcel
Filip Matthys