Robert Paul Naeff

Bij de BVK is het een goed gebruik dat bestuursleden zich even aan de leden en andere belanghebbenden voorstellen. Als kersvers bestuurslid zal ik er dus ook aan moeten geloven. Laat ik maar eens beginnen met een stukje historie.

Ik ben op mijn zesde begonnen met vissen en ergens in de jaren ’70, toen ik een jaar of 17, 18 was, ben ik verslaafd geraakt aan de karper, het vissen er op en alles wat er verder mee samenhing. Ik kan wel zeggen dat de karper, tot op de dag van vandaag, een enorme invloed op mijn levensloop heeft gehad. Het mag eigenlijk een klein wonder heten dat mijn vriendin een menselijke gedaante heeft en dat ze er niet uitziet als een soort zeemeermin. Ook de keuze van mijn werkkring stond in het teken van het karpervissen. Hoewel van oorsprong opgeleid voor leraar tekenen en kunstgeschiedenis heb ik meer dan 25 jaar bij de muskusrattenbestrijding gewerkt, eigenlijk vooral om maar zoveel mogelijk bij de waterkant te kunnen vertoeven. Ook waar ik ging wonen werd door de karper bepaald. Het eerste huis dat ik kocht stond immers aan de Vinkeveense plassen… En dat was een bewuste keuze en helemaal toegespitst op mijn passie. Het volgende huis (in Almere) lag ook al aan het water en ik kon vanuit mijn tuin vissen, maar ook zo naar de Noorderplassen of het Weerwater varen. Weer later, toen ik in Friesland ging wonen, lag er voor mijn huis, het wordt eentonig, alweer een vaart.

Je zou zeggen, wat wil je als karpervisser nog meer? Nou, al die jaren droomde ik ook van een leven in Frankrijk. Toen ik daar halverwege de jaren ’80 voor het eerst ging vissen was ik gelijk verkocht. Het waren niet alleen de grotere karpers, maar het waren ook zaken als het landschap, de natuur, de oude huizen en gebouwen, de kleur van het water, het eten, de heerlijke wijnen en het klimaat die mij erg aantrokken. Ik denk dat veel mensen begrijpen wat ik bedoel. Eigenlijk vond ik daar in dat land bijna alles goed en als ik heel eerlijk was, misschien wel beter dan in Nederland. Ik vond de kanalen met hun eeuwenoude sluisjes mooier, de rivieren met de in het water gevallen bomen, de blauwe en glasheldere meren… Ik vond de karpers daar mooier en de eerste de beste dorpsvijver sprak me vaak meer aan dan een Nederlandse parkvijver.

Ik heb er tot 2001 dan ook heel veel gevist. Soms wel acht keer per jaar. Vervolgens een paar jaar in Nederland gebleven, maar ik weet nog dat ik mij intens gelukkig voelde toen ik in 2007 mijn buitenland visserij weer oppakte en terugkeerde naar Frankrijk. Het voelde direct zo goed. Op dat moment wist ik het zeker: ik moest en zou hier ooit gaan wonen! Gelukkig heb ik een partner die er net zo over dacht…

Living the dream

Living the dream

Keer op keer trokken we er in de jaren die volgden in de vakanties op uit om te gaan vissen en… huizen te gaan bezichtigen. Soms met een privémeer, maar ook huizen aan een rivier werden bezocht. Jaren zijn we hier mee bezig geweest, maar nooit durfden we de knoop door te hakken. We hadden immers een goed leven in Nederland en waarom zou je alle zekerheden overboord zetten? Pas toen ik ruim over de 50 was, de eerste kwaaltjes zich aandienden en ik ging beseffen dat we allemaal maar één leven hebben besloot ik de stap te wagen. Ik kocht een huis met privémeer in het zuidwesten van Frankrijk en na nog eens twee jaar nam ik ontslag, verkocht mijn huis in Friesland en vertrok met vrouw en kind naar het beloofde land. En zo wonen we alweer een kleine drie jaar in Frankrijk en hebben we er zelfs afgelopen winter nog een vakantiehuisje (aan de Lot) bij gekocht.

Mijn jongste zoon was 14 jaar toen we hier gingen wonen en we waren bang dat de overgang naar een land waar hij de taal niet van sprak een probleem zou worden. Maar we hadden ons geen zorgen hoeven maken. Na twee jaar konden de Fransen al niet meer horen dat zijn roots in Nederland lagen en is hij veel beter geïntegreerd dan zijn ouders.

Ik beleef overigens veel plezier aan mijn privémeertje hier. Mijn huis staat vlakbij de waterkant zodat ik het gedrag van de karpers van nabij kan observeren. Ook volg ik de groei van de verschillende door mij uitgezette karperstammen op de voet.

Mijn eigen Spiegelkarperproject

Mijn eigen Spiegelkarperproject

Ondanks het buitenlandse avontuur is de interesse in de Nederlandse karperscene en vooral de spiegelkarperprojecten altijd gebleven. Ik heb contact gehouden met enkele karpervissers w.o. onze voorzitter. Een paar jaar geleden ben ik lid geworden van de BVK en na enkele intensieve mailwisselingen met Joris vroeg hij mij of ik belangstelling had om een rol te gaan spelen in de BVK. Na een jaar proef te hebben gedraaid was de tijd rijp en ben ik toegetreden tot het bestuur. Het was even wennen, de lading e-mails die er vrijwel dagelijks heen en weer gestuurd worden, maar tot nog toe bevalt het uitstekend. Niet in de laatste plaats door mijn kennismaking in het bestuur met Filip, die door zijn originele invalshoeken mij nieuwe inzichten in het fenomeen karper heeft gegeven.

Robert Paul Naeff

FacebooktwittermailFacebooktwittermail