Vissen in nood !
Op 10 juni 2016 plaatste Filip Matthys (mede oprichter van de BVK) een melding op zijn facebookpagina. Een dringende oproep, als het ware. Vissen in nood! Door een extreem hoge waterstand op de bovenloop van de IJzer (inclusief overstroming) waren er karpers de weilanden opgezwommen. Toen de IJzer terug zijn normale peil vond, bleven de karpers achter op de velden…
Met regelmaat werd de ‘vind ik leuk’ of ‘delen’ knop aangeklikt. De realiteit is echter dat de veroordeelde karpers hier niet meteen boodschap aan hadden.
Filip vertelt…
Vanmorgen – 11 juni – al vroeg wakker. Hoe later op de voormiddag, hoe harder het ging knagen aan me. Waren er op dit eigenste moment vissen in nood? Karpers, vechtend tegen de opkomende droogte, als ratten in een val…
Mijn geweten werd met de minuut minder zuiver. Ik pakte mijn telefoon en belde Tweggy (collega vanuit de Provinciale Visserijcommissie) op. Er waren nog minstens twee karpers die donderdagavond telkens wisten te ontkomen. Minuten later had ik ook het nummer van de landbouwer te pakken. Meteen opgebeld. Naast het onderwater gelopen gebied in Roesbrugge, stond er ook in Stavele nog water op de velden…
Ik wist genoeg!
Kort na de middag de Dacia Dokker geladen. Zoonlief wou meteen bijspringen!
Dik 50 minuten later waren we ter plaatse. Meteen het grasland in Stavele gezocht. We botsten al vrij snel op een schubkarper, aan de rand van het grasland. Een drietal geslaagde ontsnappingspogingen later, kon ik ‘m alsnog in de armen omknellen. Wat een knapperd, wat een spieren!
Plots roept Andres. “Daar papa, een rugvin boven water”. Midden het grasland stak inderdaad een karper enkele centimeters boven water. Waadpak aan, en erheen. Je moet het meegemaakt hebben, maar ik viel quasi over de karpers. Hun tactiek bestond erin niet meteen te vluchten, en zo hun aanwezigheid te verraden… Je moest ze als het ware eerst aantikken. Voor hen het signaal om er als een speer vandoor te gaan! Toch werden relatief vlot de eerste schubkarpers buit gemaakt. Ineens bemerk ik een spiegel! Die moet ik hebben, koste wat het kost! Na meerdere achtervolgingen en halve omhelzingen, weet ik ‘m finaal te omarmen. Yes!
Even later een tweede spiegel. Duidelijk afgepaaid, maar wat ’n gluiperd. Pas wanneer ik me met schepnet op de vis gooi, is ook hij de mijne. Joehoew!
We maken nog een half uur jacht op vermoedelijk de laatste schub, maar die kerel is ons telkens weer te slim af. Hij is dermate clever en laat zich niet het ondiepe opjagen. Al moet ie zich als een paling tussen je laarzen door murwen! Waar er zo’n 50cm – intussen troebel – water staat, is hij gewoon de snellere. Helaas vriend, we hadden je maar wat graag gered…
Met z’n allen de Dacia in, richting IJzer.
Heerlijk gevoel om ze enthousiast te zien wegflitsen in het IJzerse water. ’t Beste, jongens!
Tijd om het tweede ‘rampgebied’ op te zoeken.
GPS ingesteld op het adres van de landbouwer. Daar aangekomen is er een vriendelijk onthaal door de vrouw des huizes. We worden door de weiden gestuurd. Onder prikkeldraad door, tussen de koeien(vlaaien) laverend. Op deze locatie werden er donderdagavond zo’n 20 karpers gered door Tweggy en haar man. Chapeau, en nogmaals dank! Al snel botsen we op twee karpers. De laatsten. Eentje ervan kunnen we buitmaken, de andere verdwijnt spoorloos.
Donkere wolken pakken samen, de klok geeft 17h aan. Tijd om de handdoek te gooien.
Samen konden we zeven schubkarpers en twee spiegels redden. Vermoedelijk twee stuks waren ons te slim af. Of dat echt zo slim was van ze…
Zelfvoldaan, maar ook een tikkie moe verlaten we In Flanders Fields…
Merci zoonlief, heerlijk om zulke momenten te kunnen delen met je!
