Juni 2014 – The continuing story of Deukie

René met de jonge Deukie in september 2004Er is iets geks met de archieven van het AHV-project. Ze liggen in de zomer door heel m’n werkkamer verspreid. De meeste opengeslagen, op de grond, op de trap, op m’n bureau, maar in ieder geval niet op de daarvoor bestemde plank. Er is er maar één eenzaam archief dat daar niet is weg te slaan: het archief oktober 2002. Er is slechts één vis die medeleven toont met dit archief: Deukie. Liefst 15 keer mochten we deze vis bijschrijven en deze 2002-er is daarmee de meest gemelde vis van het AHV-project. Wat is het lot van een ‘mugfish’ in open water?

Dubbelen van vis is niet direct leuk, ook niet op open water, maar het schept wel een band. In dit geval een driehoeksverhouding, want m’n vis- en SKP-maat René en ik deelden Deukie lange tijd gebroederlijk. De zevende vangst in augustus 2006 kan ik me nog goed herinneren. Het stond toen 4-2 voor mij. Deukie bleek bepaald trouw aan het strontgemaal aan de Amstel, maar toch had ik haar op een uitstapje in een haventje in de buurt gespot.Voor m’n neus weggekaapt! 4-3

Die middag eind augustus stonden Rene en ik daar te kijken of ons grondvoer een beetje had aangeslagen. Het weer was ons iets te mooi. In plaats van de gehoopte aasbellen zagen we een paar karpers hoog liggen in het plompenveld. We zagen het ongeveer tegelijkertijd: een van de vissen was Deukie. Dat kon niet missen. Ik zag René kijken en hoewel hij de relaxtheid zelve is als het om vangen gaat zag ik dat hij mij graag een koka aan m’n broek wilde geven door er 4-3 van te maken. Dat wekte bij mij concurrentiegevoelens en ik schoot wat drijvende kattenbrokken. René doet niet aan oppervlaktevissen…

Deukie bleef lang trouw aan de plek bij het voormalige strontgemaalNatuurlijk vatte Deukie dat op als een directe uitnodiging aan haar adres. Ik maakte m’n hengel klaar, maar voor ik iets kon uitrichten stortte zich een troep hongerige kokmeeuwen op de brokken. Deukie sloeg een grote kolk. Het sein voor Rene om zijn loodrig op het gondvoer te leggen. Waker in de lijn hangen hoefde niet: de hengel werd ‘m bijna uit z’n hand getrokken. We moesten allebei lachen toen de deuk tussen de plompen zichtbaar werd. René, triomfantelijk. Ik als die boer die nodig naar de tandarts moest. 4-3.

Tot 2007 bleef Deukie dezelfde zone en vissers trouw. Natuurlijk moesten we Deukie meer en meer delen en zo was het ook goed. Deukie was Deuk geworden. Haar groei was haast ‘onvalkenswaards’ hard. Vlak voor de paai in 2011 ving ik haar op ruim 27 pond en leek zij hard op weg een ‘dertiger’ te worden. Helemaal toen ze in november van dat jaar werd gemeld op 29 pond.

Toen werd het een tijdje stil rond Deukie. Sinds spiegeltjes spiegels zijn geworden is het meldpatroon helaas minder spontaan. Men houdt de vangst voor zichzelf opgesloten op een I-pad of tablet of hoe dat heet.Deukie in topconditie in mei 2011 Maar ben je toevallig in de buurt dat wordt er toch algauw druk ‘geveegd’ met de wijsvinger. ‘Ken je deze?’. Zo kwam ik Deukie tijdens een karperavond in februari 2014 tegen. Onmiskenbaar Deukie en tegelijk onherkenbaar slank en bovendien in een heel andere zone gevangen. De kiem van zorg was gezaaid.

Afgelopen juni was Deukie toch weer terug op z’n post en (dus) op mijn mat. Hoewel je een vis in afgepaaide staat eigenlijk niet in de bek moet kijken, deed ik het letterlijk en schrok. Ik zag duidelijke sporen van haakwonden. Ik belde René. De mooie herinneringen herleefden, maar de zorgen om de Deukie van nu smoorden dat geluk. Een mugfish in open water, okay. Maar als dat zo gaat tonen in de bek is het misschien beter dat Deukie zich terugtrekt. En liever niet meteen naar de eeuwige visgronden, maar in een haven in het IJ of zo. Mag best die ene haven zijn waar Rene (met z’n zachte driltechniek en z’n platgeknepen minihaakjes) z’n tijd doorbrengt. Dat koka’tje neem ik dan graag.

Joris

Als je goed kijkt zie je witte uitslag op de staart van Deukie

 

Waar komt die deuk vandaan? Op de plankfoto is nog niets te zien. Bij de eerste vangst was de indeuking beduidend minder maar wel aanwezig. Van een ongeluk lijkt geen sprake. Het lijkt er eerder op dat een paar rugwervels spontaan en gestaag zijn ingezakt. Karpers kunnen allerlei mankementen vertonen maar dit is bij mijn weten toch een vrij zeldzame aandoening. (Kennen jullie meer Deukies? Stuur ze naar ons op!)

 

Deukie is een Valkenswaardvis van 2002 (zie karpertype) en dat betekent per definitie een overlever pur sang. Meldingen van deze lichtingen zijn in heel Nederland schaars. Rond Amsterdam hebben we er circa 300 uitgezet waarvan 250 gemonitord. In 2008 werd de 12de vis gemeld en dat was meteen de laatste. Sindsdien worden slechts enkele exemplaren van de groep van die overlevenden gemeld! Ter vergelijking: van de lichting 2001 (300 stuks) hebben we al ruim meer dan 110 stuks teruggezien! De oorzaak van die grote uitval? Je kunt van alles verzinnen, maar zeker is dat deze vissen bij uitzetting onvoldoende weerstand hadden. Ze vertoonden bij uitzetting al sporen van karperpokken (ook zichtbaar op deze plankfoto). Dat is geen goed teken, maar hoeft zeker niet fataal te zijn. Dat de K2-vissen bij uitzetting klein waren (gemiddeld 1100 gr.) heeft zeker niet meegeholpen, maar dat gewicht ligt bij de succesvolle 2001-lichting nog lager. Toch lijkt er bij dit praktisch van de kaart geveegde bouwjaar nog wel iets meer aan de hand. Een erfelijk foutje in het immuunsysteem, misschien?

 Deukie na de paai terug bij de Omval in 2014

Geen enkele pas uitgezette karper krijgt het leven cadeau. Een goede start is daarom heel erg meegenomen. Een goede dikke slijm- en vetlaag en een niet te hoge stofwisseling zijn gunstig om de winter en vooral de lente door te komen. In de maanden maart en april na uitzetting vallen hoogstwaarschijnlijk de meeste slachtoffers. Dan is het natuurlijk voedselaanbod nog minimaal en dat wordt al te actieve vissen gauw fataal.

Maar waarom zie je die dan niet massaal boven drijven? Jan Junge gaf het antwoord dat ik niet kende. Als karpers weinig of geen voedsel in hun darmen hebben zinken ze, nadat ze het loodje hebben gelegd, naar de bodem!

 

Of Deukie nu op z’n retour is, zoals René en ik vrezen, valt nog te bezien. De vis is niet ouder dan 14 jaar en dan begint het leven pas voor een karper… Geen ongelukkiger moment om een karper te vangen dan vlak na de paai. Bovendien aan slecht geheelde wonden in de bek gaat een karper niet dood. M’n nuchtere kant rekent dus op een continuing story. We laten het jullie weten.

 

Joris Weitjens

 

 

Deukie-vangstoverzicht

 

 

 

 

FacebooktwittermailFacebooktwittermail